سرمایهگذاران پشتمان را خالی کردند/ حضور وودی آلن در کنسرت نمایش
تاریخ انتشار: ۳۰ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۶۷۰۸۸
مجید ابراهیم زاده کارگردان نمایش «پاهای آدم چقدر می تونه دراز باشه؟!» که به تازگی اجرای خود را در تالار حافظ به پایان رسانده است درباره ادامه اجراهای نمایش در سالنی دیگر گفت: برای ادامه اجراها برنامههایی مد نظر داریم و درخواستمان را به چند سالن دولتی و خصوصی ارائه کردیم و فعلاً منتظر جواب هستیم. فیلم نمایش نیز به زودی آماده میشود و میتوانیم در اختیار سالنها قرار دهیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی ادامه داد: امیدوارم نمایش بتواند ادامه پیدا کند و بعد از پردیس تئاتر تهران و تالار حافظ نیز در تماشاخانه دیگری به صحنه برود. نمایش در اجرای دومش در تالار حافظ خیلی منسجمتر و پختهتر شده بود. چون در تالار حافظ مخاطبان بیشتری داشتیم بازیگران نیز انرژی مضاعفی برای اجرا داشتند.
این کارگردان درباره اجرا در شرایط این روزهای جامعه بیان کرد: متاسفانه با توجه به شرایطی که این روزها پیش آمده است برای اجرا دچار مشکلاتی شدیم به این شکل که کار چند تهیهکننده و سرمایهگذار داشت که پشتمان را خالی کردند و حاضر به سرمایهگذاری نشدند و ما مجبور شدیم نمایش را با هزینه شخصی و کنار آمدن بچهها با بودجه و امکانات اندک نمایش و تامین بخشی از وسائل مورد نیاز کار توسط خودشان، به صحنه ببریم اما خوشبختانه اجرا با بازخورد بسیار خوبی روبرو شد و همانطور که تالار حافظ از ما انتظار داشت تا مخاطبان را با تئاتر آشتی دهیم، این اتفاق افتاد و نمایش مورد توجه زیادی قرار گرفت.
ابراهیم زاده درباره برنامههای آینده گروهش توضیح داد: اگر اجرای دوباره «پاهای آدم چقدر میتونه دراز باشه؟!» میسر نشد در نظر داریم برای اجرای یک کنسرت تئاتر دیگر آماده شویم. این نمایش به لحاظ متن و موسیقی سنگینتر از نمایش قبلی است و اجرایی جذابتر و منسجمتر از کار در خواهد آمد و تعداد زیادی از اعضای گروه قبلی به علاوه افراد جدید نیز در آن حضور خواهند داشت. درخواست اجرای نمایش که البته هنوز در مرحله نگارش است و نامش مشخص نیست برای تالار حافظ و سالن ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر داده شده که هرکدام مورد موافقت قرار گیرد در همان سالن اجرا میرویم.
این کارگردان درباره مفهوم واژه «کنسرت نمایش» که این روزها به هر نمایشی که در آن از موسیقی زنده استفاده شده، اطلاق میشود، بیان کرد: قبل از پیروزی انقلاب در ایران اپرا اجرا میشد که ترکیبی از موسیقی کلاسیک و هنرهای نمایشی بود و بازیگران خودشان خوانندگی کار را برعهده داشتند اما چون بعد از انقلاب به دلیل محدودیتهایی که برای خوانندگی بانوان وجود داشت اجرای اپرا منسوخ شد هنرمندان تئاتر و موسیقی برای اجراهای اینچنینی دست به تمهیداتی زدند و به اجرای کنسرت نمایش روی آوردند که در آن صدای خوانندگان زن نه به صورت سولو بلکه در بک شنیده شود و حتماً هم لزومی نداشته باشد که بازیگر و خواننده نمایشها یکی باشد.
وی در پایان یادآور شد: البته این اواخر شاهد اجراهایی هستیم که در آن بازیگران نمایش همزمان به خوانندگی هم میپردازند و نمایشها در حال نزدیک شدن به فضای اپرا هستند مانند اجرای «دیو و دلبر» که به تازگی در تالار وحدت روی صحنه بود. البته در نمایش ما این اتفاق رخ نداد و تنها در موقعیتهایی کروه کُر نمایش حرکات فرم هم انجام میدادند اما تلاش داریم که در اجرای بعدی شاهد فضاسازی و اجرای قویتری از گروه کُر باشیم و بازیگران نیز بتوانند همزمان خوانندگی هم بکنند. چون خیلی از بازیگران تئاتر ما تجربه خوانندگی ندارند و حضور در چنین نمایشهایی برایشان چالش جذابی خواهد بود و علاقه مند هستند که این تجربه را داشته باشند.
کنسرت نمایش «پاهای آدم چقدر میتونه دراز باشه؟!» درباره وودی آلن و فیلمی است که پس از ۵ سال وقفه در فیلمسازی، میخواهد درباره ۲ شخصیت ادبی تاثیرگذار، کافکا و صادق هدایت بسازد، اما داوطلبانی که برای نقش اصلی به او مراجعه میکنند، همگی زن هستند. همچنین همزمان به یکی از پروندههای دادگاهی او که متهم به آزار جنسی دخترخواندهاش شده و روایتی واقعی است نیز پرداخته میشود.
۵۵۲۴۷
کد خبر 1709619منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: تئاتر بازیگران تئاتر کنسرت وودی آلن تالار حافظ برای اجرا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۶۷۰۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مظلومتر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/ تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، کنسرت «اشعار نو از نغمههای کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شبهای پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیفها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودیهای قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.
صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفتوگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را میخوانید:
لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .
کنسرت نغمههای کهن یا اشعاری نو از نغمههای کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمههای با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمههایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیینهای مناطق مختلف هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمههای آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.
چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟
از سویی به جهت حمایتهای فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم
درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟
اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق میافتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبهای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.
با توجه به مبالغ بالای کنسرتها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟
در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینههای کنسرتها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار میشود اگر بخشی از هزینهها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر میشود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانههای دولتی با حمایتهایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.
ما امروز میبینیم که حتی خوانندههای شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقیهای الکترونیک و موسیقیهای غیر ایرانی میآورند، حتی به نظر من آن موسیقیها موسیقیهای پاپ نیست همانطور که بهتر از من میدانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی میتواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقیهایی که توسط بعضی از خوانندهها اجرا میشود و به روی صحنه میرود موسیقیهای پاپ نیستند.
البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آنها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقیها منجر به این میشود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما میشنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد، این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.
متأسفانه به دلیل ذائقهای که توسط عدهای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،عود، سازها کوبهای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخههای موسیقی اصیل ایرانی هستند.
شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت میکند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.
به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشتهام میگویم، که اتفاقاً مردم در مناسبتهای آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آوازها هستند، اگر این آوازها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.
ما انسانها دارای حالتهای مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالتها موسیقی خاص خود را طلب میکنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگها که از دل فرهنگ خودمان بیرون میآید ادای دین میکنیم و به آن اصالت میدهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالتها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.
بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد میشود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو میشویم، در حال حاضر کنسرتهایی که در سالنهای مجلل برگزار میشوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازهای که کارمان راه بیافتد.
انتهای پیام/